Deze site is het resultaat van een ontdekking.
Na een lange en ogenschijnlijk vruchteloze zoektocht langs de paden van verschillende religies en zienswijzen werd duidelijk dat er geen enkele methode bestaat die toegang verschaft tot de gezochte ‘waarheid’, dat geen enkel pad daarheen voert. Elke methode en ieder pad suggereert een te overbruggen afstand tot het gezochte. Dat zo’n afstand bestaat is een illusie die de ‘waarheid’ afschermt. De ‘waarheid’ is de werkelijkheid die Hier en Nu leeft en weeft.
In zijn gedicht ‘De Sterkste’ laat J.C. van Schagen ‘het werkelijke’ de volgende woorden spreken:
Ik heb de tijd
ge moet niet zoeken, ik ben overal
ge hoeft niet te speuren in geheime boeken, ik lig open
en bloot op straat
ge hoeft niet naar de weg te vragen, ge kunt mij niet missen
ge kunt gerust maar verder gaan en mij vergeten
maar ééns zult ge stilstaan, bevreemd, om een oude herinnering
en ik zal voor u staan
dan zullen wij tezamen vloeien en hetzelfde zijn
Als zoekend individu hebben wij ons losgemaakt uit de werkelijkheid. De illusie dat ‘waarheid’ of ‘werkelijkheid’ langs een moeizaam pad bereikt moet worden heeft ons doen vergeten wat wij zijn. De idee dat wij moeten zoeken en begrijpen is het illusoire scherm dat een illusoir zelfbeeld scheidt van een illusoire voorstelling van de ‘werkelijkheid’. Inzicht in deze illusie neemt het scherm weg waardoor de staat van ‘Hetzelfde zijn’ wordt onthuld.
De teksten en citaten op deze website hebben daarom niet het doel om een pad aan te geven, te instrueren of een weg te wijzen. Het zijn slechts de broodkruimeltjes die de Hans uit het bekende sprookje gedurende zijn tocht door het donkere bos achter zich uitstrooide, in de hoop om daarmee de terugweg te markeren. Maar de kruimeltjes werden opgegeten door de vogels en er was geen weg terug. Er was geen spoor, geen carrière, geen ‘zelf’. De zoektocht zal pas eindigen wanneer wordt beseft dat ‘niet zoeken’ vinden is.
Wat we de ‘werkelijkheid’ noemen is alleen aanwezig in de concrete, actuele ervaring. Deze ervaring kan op geen enkele manier vastgelegd worden. Zodra we dit doen hebben we niet meer met de levende ervaring maar met de dode afdruk, de relikwie, daarvan te maken. Wat we vastleggen en verwoorden is nooit de ervaring, nooit de levende werkelijkheid. Op zijn best kan het ons, wanneer we er ons opnieuw in verdiepen, opnieuw een werkelijkheidservaring geven. Maar deze ervaring is niet dezelfde als de vastgelegde, doch volkomen nieuw. En ook deze nieuwe ervaring zouden we weer vast willen leggen, en opnieuw tevergeefs. En zo ontstaan de kruimeltjes, het residu van de levendige ervaring. Alle in boeken neergeschreven wijsheid, alle poëzie, alle religieuze geschriften, alle fysische en metafysische kennis – het zijn de sporen van het levende dat eraan voorafging maar er niet meer in woont. Heilig is alleen de levende actualiteit. Al het andere is data, en data is kunstmatige, dus dode kennis.
De werkelijkheid is levende intelligentie, die nergens vastgelegd kan worden.
Wat zoekt gij de Levende bij de doden? (Lukas 24)
'What is life? Don't be silly, you know very well what it is because you live it' (Jiddu Krishnamurti)
“I took a vow of poverty. And you don’t talk about poverty. You live it.” ('Sister Maria' in de film 'La Grande Bellezza', als antwoord op de vraag waarom ze nooit iemand haar liet interviewen of een artikel over haar te schrijven)
De titel ‘Zen Zonder Zitten’ is afgeleid van de leringen van Jiddu Krishnamurti, die zonder de naam ‘Zen’ te noemen een toestand beschrijft die geheel zichzelf is. Deze toestand is intelligent en kan aangetroffen worden vanuit een intelligent begrijpen van het illusoire karakter van het alledaagse ‘zelf’. Elke inspanning, elke methode echter die door het ‘zelf’ wordt aangewend om deze intelligente, ‘zelf’-loze toestand die geheel zichzelf is, te verwerven is tot mislukken gedoemd. Deze toestand is van zichzelf, niet van een ‘zelf’ dat deze tevergeefs tot zijn bezit probeert te maken.
Our difficulty is that most of us have read so much, most of us have superficially followed so many disciplines - getting up every morning at a certain hour, sitting in a certain posture, trying to hold our minds in a certain way - you know, practice, practice, discipline, because you have been told that if you do these things for a number of years you will have God at the end of it. I may put it crudely, but that is the basis of our thinking. Surely God does not come as easily as all that? God is not a mere marketable thing: I do this and you give me that. (Jiddu Krishnamurti)
Andreas Boom
