Nadat het ego zijn door de vele levenservaringen op unieke
wijze gerealiseerde persoonlijkheidsgehalte als ‘brandstof voor
het Christusoffer’ heeft voorbereid dient het dit aan het
liefdesvuur van het zevenvoudige Christus-Ik weg te schenken
opdat dit laatste in de mensenziel individuele inwoning en
bezieling kan vinden. ‘Hij moet wassen, ik moet afnemen’.
Dit is het woord van Johannes de Doper die optreedt als de
vertegenwoordiger van het met geestelijk besef doordrongen
zelfbewustzijn dat de komst van de Christus door alle
cultuurperioden heen met brandend verlangen heeft
tegemoetgezien, hopend op verlossing uit de beperkingen van
het ‘woestijnachtige’ fysieke bestaan. Het Johannes-bewustzijn
is doordrongen van de wetenschap dat het ego als ‘schepper van
woestijnen’ moet wijken voor een nieuw bewustzijn in
Christus opdat de mens in waarheid leven kan.
In deze woestijn smacht het Johannes-bewustzijn naar het Levende Water
waarvan het Christusbewustzijn de bron is.
De Johannesdoop betreft het terzijde stellen van het egogebonden zelfbewustzijn
opdat het vrije geestbewustzijn de plaats daarvan kan innemen.
