Het ‘Nu’ is het enige punt waarin onze fysieke leefwereld raakt aan de levende geest. Vanuit het ‘Nu’ stroomt het leven en de intelligentie de fysieke wereld binnen.
In het ‘Nu’ is er geen angst. Angst is een fenomeen dat altijd met een projectie vanuit het verleden of de toekomst te maken heeft. De lineaire tijdsstroom die onverbiddelijk van verleden naar toekomst lijkt te gaan is de afdruk van een hogere dimensie van ‘gelijktijdigheid’ op het ‘platte vlak’ van ons fysieke bewustzijn. Binnen deze afdruk is alleen het ‘Nu’ werkelijk, al het overige is illusoir. Alles op de horizontale tijdslijn is geestelijk ‘dood’. Het verleden heeft al geleefd, de toekomst leeft nog niet. Alleen in het ‘Nu’ participeert de horizontale tijdslijn aan het leven. Dit leven verhoudt zich tot wat er op de horizontale tijdslijn gebeurt als een eeuwige oorzaak. Daarom kunnen we de sfeer van het ‘Nu’ de Oorzakelijkheidsdimensie noemen. Vanuit het horizontale vlak van het fysieke tijdsbewustzijn ervaren we de Oorzakelijkheid als een verticale dimensie die in het ‘Nu’ loodrecht op het vlak van de horizontale tijdsstroom staat, daarmee een kruisteken vormend. Het Kruis is het symbool voor de doorgang naar de werkelijkheid van het eeuwig veroorzakende.
Volledige tekst (pdf)
