Pleroma, Bewustzijn en Werking

Alle verschijnselen zijn gebaseerd op drie grondslagen: Pleroma, Bewustzijn en Werking. In Trinitarische zin  staat het Pleroma voor de ‘Vader’, de ‘zijnsgrond’. Het Bewustzijn staat voor de Zoon ofwel de Logos (het scheppende Woord). De Werking staat voor de Heilige Geest, ofwel het energetische Vuur. Het Pleroma is een boven tijd en ruimte uitgaande ongemanifesteerde en in zichzelf niet tot bewustzijn verheven leegte die echter alle mogelijke concepten bevat in de vorm van elkaar wederzijds opheffende tegenstellingsparen. Het Bewustzijn is het kenvermogende principe dat onderscheid kan aanbrengen binnen de ononderscheidenheid van het Pleroma. Als gevolg van het gemaakte onderscheid treedt een conceptuele manifestatie op. Er ontstaat iets bepaalds uit het Pleroma. Bewustzijn differentieert het Pleroma. Wanneer door het kenvermogend bewustzijn een bepaald concept uit het Pleroma wordt gelicht om tot manifestatie te komen leidt dat onvermijdelijk tot het aan de dag treden van een daaraan diametraal tegenovergesteld concept. Dit is noodzakelijk om wat er geopenbaard wordt in evenwicht te houden. Het goede kan daardoor niet aan de dag treden zonder dat ook het boze optreedt, het licht kan niet bestaan zonder duisternis, vrede is niet mogelijk zonder de aanwezigheid van oorlog, het leven kan niet zonder de dood, heling bestaat niet zonder vernietiging en geest niet zonder on-geest. Uit de leegte van het Pleroma kan zich alleen ‘iets’ losmaken wanneer zich tegelijkertijd ook datgene losmaakt wat het ‘niet is’.

Het Pleroma is doortrokken van een neutrale en in principe amorele werkingsenergie. Binnen het Pleroma heeft deze energie geen aangrijpingspunt zolang dit in zijn ongemanifesteerde oertoestand verkeert. Zodra het Bewustzijn echter een concept uit het Pleroma licht zal de pleromatische Werking zich aan dat concept hechten zodat het tot een kracht wordt. Maar ook het onvermijdelijk optredende tegenovergestelde concept wordt tot een kracht. Daarom zal er bijvoorbeeld naast elke goede kracht ook een niet-goede kracht werkzaam worden. In de gemanifesteerde toestand van het Pleroma is er daarom steeds sprake van twee tegenstrijdige, conflicterende krachtvelden. Dit ‘pleromatische’ fenomeen ligt ten grondslag aan de gezamenlijke aanwezigheid van ‘Goed’ en ‘Kwaad’. Beide liggen onbewust in de Trinitarische ‘Vader’ besloten maar worden pas werkzaam binnen het kennende Bewustzijn.

Lees meer over dit onderwerp in mijn boek ‘Opstanding‘.